Βήμα Νο1: πιστέψτε ότι μπορείτε να ανατρέψετε την κατάσταση.

Προσπαθήστε να μην πιστέψετε, και να μην λέτε στον εαυτό σας, ότι τα παιδιά είναι εκ φυσικού επιλεκτικά ως προς την σίτιση. Είναι πολύ εύκολο να πέσουμε στην παγίδα του να πιστέψουμε ότι η επιλεκτικότητα στην σίτιση είναι μια φυσική κατάσταση/ φάση που περνάει το παιδί και θα περάσει από μόνη της και ότι πολύ λίγα πράγματα μπορούμε να κάνουμε για να το βοηθήσουμε να ξεπεράσει αυτή τη φάση.

Άλλωστε μπορεί να μιλάμε καθημερινά με πολλούς γονείς που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα με τα παιδιά τους και δεν είναι δύσκολο να αρχίσουμε να πιστεύουμε ότι έτσι απλά είναι τα παιδιά και ότι το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι υπομονή και να ελπίζουμε ότι είναι μια φάση που θα περάσει γρήγορα.

Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά μας μπορεί να ξεπεράσουν την φάση αυτή μεγαλώνοντας, μπορεί όμως και όχι (υπάρχουν πολλοί επιλεκτικοί ως προς το φαγητό ενήλικες), ωστόσο στο ενδιάμεσο είναι πολύ σημαντικό να εξασφαλίσουμε για το ανατυσσόμενο παιδί μια θρεπτική διατροφή μέσα από ποικιλία τροφών. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά είναι την ανάπτυξη. Τα κύτταρά τους πολλαπλασιάζονται, ο σκελετός τους, ο εγκέφαλός τους επίσης. Όλα τα οργανικά συστήματα του σώματός τους έχουν ανάγκη να τραφούν.

Πολλοί γονείς αναφέρουν ότι τα παιδιά τους δεν ήταν επιλεκτικά ως μωρά. Απολάμβαναν ότι τους έδιναν οι γονείς τους. Οι περισσότεροι αναφέρουν ότι ξεκίνησαν να γίνονται επιλεκτικά ως προς το φαγητό μεταξύ δύο και τριών ετών. Γιατί άραγε παρατηρείτε το φαινόμενο αυτό σε αυτή την ηλικία; Στην ηλικία αυτή τα παιδιά αντιλαμβάνονται ότι οι φροντιστές τους ενδιαφέρονται πάρα πολύ για το τι θα φάνε και η επιλεκτικότητα στην σίτιση προσελκύει πολύ το ενδιαφέρον και την προσοχή τους. Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία εάν η προσοχή που προσελκύουν είναι αρνητική. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία επιζητούν την προσοχή μας και στην νηπιακή ηλικία αντιλαμβάνονται ότι η επιλεκτικότητα στο φαγητό θα τους δώσει περισσότερη προσοχή και ισχύ. Ωστόσο να θυμάστε ότι είναι διαφορετικό πράγμα το παιδί μας να δυσκολεύεται με 2-3 τρόφιμα και άλλο το να αποκλείει τα περισσότερα τρόφιμα και να τρώει ελάχιστα.

Επίσης υπάρχουν μελέτες γύρω από τις διατροφικές συνήθειες ωμοζυγωτικών και μη ωμοζυγωτικών διδύμων, μεταξύ των ηλικιών 7 έως 11 ετών, που υποδεικνύουν ότι τα γονίδια διαδραματίζουν κάποιο ρόλο στις διατροφικές προτιμήσεις των παιδιών, ωστόσο έχει φανεί ότι η επιρροή του περιβάλλοντος παίζει σημαντικότερο ρόλο και μπορεί να επισκιάσει τον γενετικό προγραμματισμό. Η αντίδραση των γονέων και η συμπεριφορά τους γύρω από του φαγητό παίζει τον πιο καθοριστικό ρολο, ως προς την ανάπτυξη ή μη επιλεκτικότητας στην σίτιση.

Συνεπώς θα ήθελα να σας προτρέψω να βγάλετε από το μυαλό σας την ιδέα ότι η επιλεκτικότητα στην σίτιση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της παιδικής ηλικίας και κάντε μια συμφωνία με τον εαυτό σας ότι θα προσπαθήσετε να κάνετε ότι απαιτείται για να ξεπεράσετε το πρόβλημα.

Η εμπειρία μου άλλωστε λέει ότι τα παιδιά δεν είναι εκ φυσικού επιλεκτικά στην σίτιση, αλλά μπορούν να γίνουν εάν οι συνθήκες ευνοήσουν. Ακολουθώντας κάποιους βασικούς κανόνες συστηματικά θα αρχίσετε να βλέπετε μια μικρή πρόοδο μετά από 2 εβδομάδες και ακόμη περισσότερο μετά από 3 με 4 μήνες.

Συνοψίζοντας, δεν θα ήταν υπέροχο να μπορείτε να απολαύσετε χωρίς στρες τα γεύματά σας έχοντας ένα χαρούμενο, χαλαρό και θετικό ως προς το φαγητό παιδί, ό,τι και αν του σερβίρετε;

Το καλό νέο είναι πως έχετε την δύναμη να αλλάξετε τα πράγματα και σχετικά γρήγορα, μέσα σε λίγους μήνες, όχι μέσα σε χρόνια, ακολουθώντας κάποιες στρατηγικές.